به طور خلاصه داستان از این قرار است که وقتی زنبور شهد گیاهان را جمع آوری می کند، با بزاق دهان خود و آنزیم هایی که به آن
اضافه می کند شهد را غلیظ می کند. آنزیم هایی که زنبور به شهد اضافه می کند باعث می شود که قند هایی مثل ساکارز که انحلال پذیری
کمی در آب دارند به فروکتوز و گلوکز که انحلال پذیری بیشتری در آب دارند تبدیل شود. این کار باعث می شود که زنبور ها غذای
کم حجم تر اما مقوی تری داشته باشند. در نتیجه محصول نهایی یک محلول بسیار اشباع از قند است که به آن عسل می گویند.
سوالات متداول
این تأثیرات را می توان به دو دستۀ الف) مدارک صرفاً تجربی، ب) شواهد و مدارک علمی و تأیید شده، تقسیم کرد :
الف) مدارک تجربی
عسل طبیعی به جهت سهولت جذب بهتر و مقاومت در برابر کوفتگی، مخصوصاً در مورد فعالیت های فیزیکی، مقاومت قوی را ایجاد می کند؛ همچنین کارایی بیشتر فکری را سبب می گردد. بنابر این هم افراد سالم هم افراد بیمار برای درمان هر نوع ضعف مخصوصاً در موارد هضم یا جذب غذا در بدن به آن نیاز دارند. به علاوه باعث افزایش رشد نوزادان، تثبیت مقدار کلسیم استخوان، کمک به درمان کم خونی و بی اشتهایی می شود.
عسل طبیعی هضم و جذب غذا را بهبود می بخشد و برای مشکلات روده ای مزمن و عفونی مثل یبوست، زخم اثتی عشر یا دوازدهه و ناراحتی های کبد، مفید است.
در شرایط آب و هوایی معتدل و سخت، عسل طبیعی درمان شناخته شدۀ خوبی برای سرماخوردگی و ناراحتی ها و عفونتهای دهان و گلو و برونشیت می باشد. به نظر میرسد این اثر به غیر از خاصیت ضد باکتری بودن، مربوط به اثر آرام کنندگی و تسکین دهندگی فروکتوز موجود در آن باشد.
عسل به علت خاصیت مرطوب کنندگی و تقویتی در ساخت کرمهاو مواد آرایشی کاربرد دارد. همچنین از آن در ساخت مواد دارویی یا قرار دادن مستقیم آن بر روی زخم، برای درمان درد ها و زخم های بالینی، زخم معده، زخم واریس و سوختگی یاد کرده اند. عسل طبیعی به مقاومت بدن در برابر عفونت و ترمیم بافت کمک می کند و موجب تسریع سرعت ترمیم زخم می گردد. اگر پس از سوختگی به موضع مالیده شود، سطح تاول را محدود ساخته و به ترمیم پوست سرعت می بخشد. در نوشته ها، شواهد تاریخی بسیاری از درمان انسان با عسل و یا کاربرد دامپزشکی (درد و زخم های باز و زخمهای پستان گاو) آن گزارش شده است. استفاده از نوعی کرم که روزی سه بار از آن استفاده می شود و از مقادیر مساوی عسل، آرد گندم سیاه و روغن زیتون تشکیل شده باشد، در درمان دردها و زخم های باز مثل زخم قانقاریا در اسبها بسیار موفق بوده است.
براساس نظریات سنتی از اروپا، آسیا و آمریکای مرکزی عسل طبیعی، آب مروارید چشم را مداوا می کند یا کاهش می دهد و در صورتی که مستقیماً در چشم ریخته شود، آماس ملتحمه و ناراحتی های مختلف قرنیه چشم را درمان می کند. این گفته بیشتر در مورد عسل های ملیپونید و ترگونید از آمریکای مرکزی و جنوبی و هند صدق می کند.
بر خلاف تصور بعضی ها که عسل را برای بیماری دیابت بی ضرر می دانند، مصرف بدون تجویز پزشک برای آنان مضر می باشد. عسل را تنها می توان با دستور پزشک متخصص جایگزین مقدار قندی نمود که برای بیمار مجاز می باشد و مصرف آن به عنوان قند اضافی بر آنچه در رژیم آنها پیش بینی شده مجاز نیست. با این وجود در عسل مصرفی بیماران دیابتی هرچه قند فروکتوز بیشتر از گلوکز باشد برای آنها بهتر است، به همین دلیل عسل اقاقیا که فروکتوز بیشتری دارد برای بیماران دیابتی توصیه می گردد.
بررسی ها نشان می دهد که میزان انسولین در هنگام مصرف عسل طبیعی کمتر از مصرف سایر غذاها با کالری مشابه است و میزان قند خون مدت کوتاهی پس از خوردن آن در مقایسه با دیگر غذاهای هم کالری کمی بالاتر بوده است. در بررسی سلامتی افراد مشخص شده است که مصرف محصولات عسلی، قند خون را کمی نسبت به مصرف مقدار مشابه ساکارز بالا می برد.
بله، همانطور که در بالا اشاره شد عسل طبیعی در خارج از کندو یک محلول فوق اشباع است که بسیار هم ناپایدار است و اگر
شرایط مساعدی برای آن ایجاد شود قطعا شکرک می زند. اگر چه بسته به منبع گیاهی آن ممکن است از چند روز تا چند سال بعد از برداشت به تاخیر بیفتد.
خیر، اگرچه عسل طبیعی شکرک می زند اما عکس آن صادق نیست و نمی توان گفت که هر عسلی که شکرک می زند قطعا طبیعی
است. حتی اگر زنبور به صورت مصنوعی با شکر و یا گلوکز تغذیه شود، باز هم احتمال اینکه عسل شکرک بزند وجود دارد.
ژل رویال یا شاه انگین یا ژل سلطنتی ترشح شیری است که توسط زنبور عسل کارگر تولید می‌شود و به طور معمول حاوی حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد آب، پروتئین ۱۲ تا ۱۵ درصد، ۱۰ تا ۱۶ درصد شکر، ۳ تا ۶ درصد چربی و ۲ تا ۳ درصد ویتامین، نمک و اسید آمینه است. ترکیبات ممکن است بسته به منطقه جغرافیایی و آب و هوا متفاوت باشد. زنبورهای عسل کارگر در واقع از این محصول برای پرورش و رشد زنبورهای ملکه استفاده می‌کنند.
ژل رویال برای آسم، تب یونجه، بیماری کبد، پانکراتیت، دیابت نوع ۲، زخمهای پای دیابتی، مشکلات خواب (بی‌خوابی)، خستگی ثانویه بر اثر سرطان، سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، ناباروری (عدم توانایی داشتن یک کودک)، علائم یائسگی، زخم معده، بیماری کلیوی، شکستگی استخوان، اختلالات پوستی و کلسترول بالا استفاده می‌شود.
بعضی افراد ژل رویال را مستقیما به عنوان یک تونیک روی پوست می‌مالند یا از آن برای ترغیب رشد موی سر استفاده می‌کنند.
کودکان: احتمالاً مصرف به مدت ۶ ماه خطری ندارد.
بارداری و شیردهی: برای استفاده در دوران بارداری یا شیردهی در حال حاضر اطلاعات ایمنی کافی وجود ندارد! پس از مصرف آن اجتناب کنید.
آسم یا آلرژی: اگر نسبت به محصولات زنبور عسل آسم یا آلرژی دارید، از ژل رویال استفاده نکنید. این می‌تواند برخی واکنش‌های جدی، حتی مرگ را ایجاد کند!
فشار خون پایین: ژل رویال ممکن است فشار خون را کاهش دهد. اگر فشار خون شما کم است، ژل رویال ممکن است آن را بیش از حد کاهش دهد.
گرده گل توسط زنبورعسل درست می شود و غذای زنبورهای جوان است و یکی از کامل ترین خوراکی های طبیعت محسوب می شود زیرا تقریبا تمام مواد مغذی مورد نیاز انسان را شامل می شود. درباره خواص گرده گل همین بس که این محصول زنبورعسل سرشار از پروتئین ها (حدود ۴۰ درصد پروتئین)، اسید آمینه های آزاد و ویتامین ها از جمله B-complex و اسید فولیک است.
محققین برای تعیین اثرات دارویی گرده بر روی بعضی از بیماری ها، آزمایش هایی روی انسان انجام داده اند.
وجود هورمون های تحریک کننده جنسی در گرده ثابت شده است و به عنوان تقویت کننده ای عمومی برای درمان بعضی از بیماری ها در تعدادی از کلینیک ها و بیمارستان های اروپا و آسیای شرقی مورد استفاده قرار گرفته است.
در اینجا تنها ۱۰ دلیل عمده برای افزودن گرده گل به رژیم غذایی روزانه شما وجود دارد !
طیف وسیعی از مواد مغذی موجود در گرده گل آن را به یک انرژی دهنده عالی طبیعی تبدیل می کند. کربوهیدرات ها، پروتئین و ویتامین B می توانند در طول روز با افزایش استقامت و مبارزه با خستگی به شما کمک کنند.
گرده گل اغلب در محصولات موضعی که هدف آن ها درمان شرایط التهابی و سوزش های پوستی مانند پسوریازیس یا اگزما است مورد استفاده قرار می گیرد. اسید آمینه ها و ویتامین ها از پوست محافظت می کنند و به بازسازی سلول ها کمک می کنند.
گرده گل زنبورعسل، حاوی مقدار زیادی آنتی اکسیدان است که ممکن است اثر ضد التهابی بر روی بافت های ریه داشته باشد و مانع حمله آسمی شود.
یکی دیگر از خواص گرده گل کاهش میزان هیستامین موجود می باشد که باعث کم شدن بسیاری از آلرژی ها می شود. دکتر لئو کانوی، دکترای تغذیه از دِنور کلرادو، گزارش داد که ۹۴ درصد از بیمارانش پس از درمان با مصرف گرده گل به طور کامل از علائم آلرژی آزاد بودند. از بین رفتن همه چیز از آسم تا آلرژی و مشکلات سینوسی تایید می کند که گرده گل در برابر طیف گسترده ای از بیماری های تنفسی موثر است.
بعلاوه ویتامین های سلامتی بخش، مواد معدنی و پروتئین، گرده گل همچنین دارای آنزیم هایی است که می توانند در عمل گوارش مفید واقع شوند. آنزیم ها بدن شما را در گرفتن مواد مورد نیاز از خوراکی هایی که می خورید یاری می دهند.
گرده برای فلور روده مفید است، بنابراین سیستم ایمنی را پشتیبانی می کند. طبق گفته دکتر جوزف مِرکولا، متخصص بهداشت عمومی، گرده گل دارای خواص آنتی بیوتیکی است که می تواند به محافظت از بدن در برابر ویروس های آلوده کمک کند. فواید گرده گل به اینجا ختم نمی شود و همچنین این ماده سلامتی بخش سرشار از آنتی اکسیدان ها است که سلول ها را از اکسیداسیون ناخوشایند رادیکال های آزاد جلوگیری می کند.
از دیگر فواید گرده گل این است که با مهار کردن افزایش ضربان و انگیزش های ناگهانی و سرکوب هوس ها به طور کامل برای درمان اعتیاد به مواد مخدر استفاده می شود. از آنجا که گرده گل هوس های ناگهانی را سرکوب می کند، ممکن است برای کاهش وزن نیز سالم و مفید باشد. با این حال تحقیقات بیشتر در مورد خواص گرده گل به ویژه درباره مدیریت وزن مورد نیاز است.
گرده گل دارای مقدار زیادی روتن می باشد؛ یک بیوفلاونوئید آنتی اکسیدانی که به تقویت عروق خونی، مشکلات گردش خون و تنظیم سطح کلسترول کمک می کند. قدرت بالای ضد انعقادی آن می تواند به جلوگیری از حمله قلبی و سکته مغزی کمک کند.
مردان مبتلا به هیپرپلازی خوش خیم پروستات با استفاده از گرده گل می توانند خود را تسکین دهند. گرده گل می تواند باعث کاهش التهاب و جلوگیری از انگیزش های مکرر ادراری شود.
گرده گل باعث تحریک و بازگرداندن عملکرد تخمدان می شود، بنابراین می تواند برای کمک به تسریع بارداری استفاده شود. همچنین به عنوان تقویت کننده هورمونی، داروی تقویت قوای جنسی قوی نیز بحساب می آید!
پزشکان گرده را در درمان علائم دیابت موثر تشخیص داده اند و همچنین در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده اند که گرده دارای آنتی بیوتیک هایی مانند پنی سیلین است و قادر به جلوگیری از رشد برخی میکروارگانیسم ها می باشد.
